اریگامی
اریگامی (به ژاپنی: 折り紙) یا «هنر کاغذ و تا» یکی از کاردستیهای محبوب ژاپنی است که امروزه در سراسر جهان طرفداران زیادی دارد.
هدف این هنر آفریدن طرحهای جالب از کاغذ با کمک تاهای هندسی است. معنای لغوی این واژه در زبان ژاپنی «تا کردن کاغذ» است و تمام مدلهای کاغذ و تا را دربردارد، حتی آنهایی که ژاپنی نیستند. اریگامی فقط از تعداد کمی از تاهای گوناگون استفاده میکند، ولی همین تاها میتوانند به روشهای گوناگونی ترکیب شوند تا طرحهای متفاوتی ایجاد کنند.
به طور کلی، این طرحها با یک برگ کاغذ مربع شکل آغاز میشود، که هر روی آن ممکن است به رنگ متفاوتی باشد و بدون بریدن کاغذ ادامه مییابد.
اریگامی روش ارائهٔ اشکال است، که عمدتاً با خم کردن مادهٔ مورد استفاده کاغذ حاصل میشود.
تاریچه:
روش ساخت کاغذ ظاهراً در حدود سال ۱۰۰ میلادی در چین شروع شد. تا بیش از پانصد سال بهصورت یک راز نگهداری میشد. در حدود قرن ششم میلادی این صنعت توسط راهبان بودایی از چین به ژاپن وارد شد. سپس در نیمهٔ قرن هشتم میلادی و پس از تسلط اعراب مسلمان بر آسیای مرکزی، این صنعت توسط آنان به نقاط دیگر برده شد، و در قرن دهم میلادی به مصر و در قرن دوازدهم میلادی به اسپانیا رسید.
پس از ورود اعراب به سیسیل(Sicily)این صنعت وارد ایتالیا شد، و کارگاههای کاغذسازی در ۱۲۷۶ در فابرینوی ایتالیا و در ۱۳۴۸ در تروی فرانسه آغاز به کار کردند. از این زمان به بعد یعنی از نیمهٔ دوم قرن چهاردهم میلادی، مصرف کاغذ برای کتاب در اروپا متداول شد. اگر چه از ابتدای همین قرن استفاده از کاغذ در انگلستان رواج یافت، ولی اولین کارگاه تولید کاغذ در قرن پانزدهم در هرتفورد انگلستان برپا شد. اولین کارگاه ساخت کاغذ در آمریکای شمالی در سال ۱۶۹۰ ایجاد شد.
گروهی معتقدند، اولین بار خم کردن کاغذ در چین متداول شده است. استفاده از ماکتهای کاغذی خانه، برای سوزاندن در مراسم تدفین از دلیل این ادعا است. اما شکی نیست که این ژاپنیها بودند که هنر خم کردن کاغذ را کمال بخشیدند. به عبارتی از آن خود ساختند. البته هزینهٔ بالی تهیهٔ کاغذ موجب شده بود که، از این هنر فقط برای مراسم خاص استفاده شود، مانند پروانههای کاغذی نر و ماده که برای تزیین فنجانها در مراسم ازدواج استفاده میشد.
در دورههای مختلف تاریخی ژاپن، اریگامی حضور داشته است. در خلل دورهٔ موروماچی، در قرون چهاردهم تا شانزدهم میلادی (۱۳۳۳–۱۵۷۳) اوریگامی مدرن بهگونهای اصولی توسط یک نویسندهٔ ناشناس نگاشته شده است. سپس در دورهٔ ادو (۱۶۰۳–۱۸۶۷) اوریگامی بهصورت یک سرگرمی فراگیر درآمد که البته در آن زمان، Orisue نامیده میشد. کتاب “چگونه ۱۰۰۰ مرغ ماهیخوار با کاغذ بسازیم؟” در سال ۱۷۹۷ در ژاپن به چاپ رسید.
در دورهٔ میجی (۱۸۶۸–۱۹۱۲) اوریگامی در برنامهٔ درسی مدارس و حتی مهدکودکها وارد شد. تا کودکان هنر و مهارت کار با انگشتان را بیاموزند. از آن زمان تاکنون کاغذ مربعی ۱۵ در ۱۵ سانتیمتری اوریگامی در همهجا فروخته میشود و اوریگامی برای سرگرمی و آموزش در مقیاس وسیع مورد استفاده قرار میگیرد.
لازم به ذکر است که این هنر به عنوان یکی از فوق برنامه های دبستان دخترانه ستاره نو در این دبستان برگزار میگردد.