دبستان دخترانه ستاره نو سایت پيش دبستان و دبستان دخترانه ستاره نو | منطقه 22 | شهرك گلستان | منطقه ۵ آموزش و پرورش تهران
هفت سین نوروزی و دانش آموزان پیش دبستانی با کلاه های زیبا در کنار سفره کلاسی و میز هفت سین دبستان و درست کردن تخم مرغ های رنگی به استقبال نوروز رفتند. هفت سین از مشهورترین مراسم نوروز است، و آن گرد آوردن هفت چیز است که نام آنها با …
بیشتر بخوانید »بایگانی/آرشیو برچسب ها : هفت سين
هفت سين نوروزي
هفت سين سفره‌ای است که ایرانیان، هنگام نوروز می‌آرایند. این سفره روی زمین یا روی خوان پایه گذاشته می‌شود. هم‌وندان (اعضای) خانواده در زمان گردش سال در کنار سفره هفت‌سین می‌نشینند. دسته‌ای نیز سفره را تا سیزده روز پس از نوروز نگه می‌دارند و در پایان این چرخه، در روز سیزده نوروز، سبزه را به آب می‌سپارند.
سفره هفت سین ویژه نوروز نیست و گروهی این سفره یا مانندش را برای جشن زناشویی یا شب چله آماده می‌کنند.
به گفته دانشنامه ایرانیکا، مردمان دیگری که با ایرانیان فرهنگ و آیین‌های میان‌وند دارند (مانند افغان‌ها، تاجیک‌ها، و ارمنی‌ها) این سفره را نمی‌چینند و این سفره حتی میان کردها (که هر دو از نگاهبانان آیین‌های باستانی ایرانی بوده‌اند) نیز نبوده‌است، هر چند به تازگی سفره هفت‌سین در میان زرتشتیان شهرنشین فراگیر شده‌است.
تعریف
هفت سین از مشهورترین مراسم نوروز است، و آن گرد آوردن هفت چیز است که نام آنها با حرف «س» آغاز گردد. معمولاً بین اشیاء ذیل: سیب، سیاهدانه، سنجد، سماق، سیر، سرکه، سبزه (دانه‌های گندم و امثال آن که قبلاً در بشقابی کاشته و سبز کرده‌اند)، سبزی، سمنو، هفت چیز برای هفت سین انتخاب می‌شود.
پیشینه
سفرهٔ هفت سین در زیر آبهای خلیج فارس. نوروز ۱۳۸۴
سفرهٔ هفت سین در ایستگاه راه‌آهن تهران. نوروز۱۳۹۰
سفرهٔ هفت سین در میدان توپخانه، نوروز ۱۳۹۲
بنا بر اطلاعات دانشنامهٔ ایرانیکا تاریخچهٔ این رسم مبهم است و «هفت‌سین» احتمالاً رسم کهنی نیست.
در بعضی ریشه‌یابی‌های دیگر، هفت سین را به هفت «سینی» ربط داده‌اند،[۲] یا اصلش را «هفت میم» دانسته‌اند، یا آن را از ریشهٔ «هفت‌چین» به معنی هفت چیدنی نامیده‌اند که این ریشه یابی نیز از سوی محققین جدی گرفته نمی‌شود.
ولی جدا از یک مورد اشارهٔ مبهم و مشکوک به این سفره در منبعی منتسب به دورهٔ صفوی، از هفت‌سین حتی در نوشته‌های مورخین و سیاحان قرن نوزدهم میلادی هم اثر چندانی نیست. تنها هاینریش بروگش که در دوره ناصرالدین شاه سال ۱۸۶۰ میلادی از تهران بازدید کرده‌است، می‌نویسد که ایرانیان برای نوروز گلهایی می‌کاشتند که نامشان با سین آغاز می‌شده‌است.
اما از طرف دیگر، اگر عناصر دیگر سفره را هم در نظر بگیریم، می‌توان آسان‌تر سفرهٔ نوروزی را (منهای «هفت» ش و «سین» ش) به سنت‌ها و باورهای ایرانی متصل کرد. امشاسپندان و نمادهایشان در این سفره حضور دارند (شیر به نشانهٔ وهومن، سپند و بیدمشک به نشانهٔ سپندارمذ، ظرف آب و سمنو به نشانهٔ آناهیتا، و …). مثلاً سمنو را که تقویت کنندهٔ قوای جنسی شمرده می‌شده تنها به این دلیل نباید نشانهٔ آناهیتا دانست، بلکه می‌توان به این نکات نیز توجه کرد که در مراسم آیینی تهیهٔ سمنوی نوروزی، فقط زنان باید حضور داشته باشند و مردان راهی به آن ندارند.
دیگر این که در آیین نوروزی ساسانیان، عدد «هفت» اهمیت داشته‌است. مثلاً در کتاب المحاسن و الاضداد (به عربی، منسوب به جاحظ)، آمده‌است که ساسانیان در نوروز هفت دانه را بر هفت ستون می‌کاشتند یا نانی می‌پختند از هفت غلهٔ مختلف؛ ولی «هفت‌سین» را پدیدهٔ پیوسته‌ای بازمانده از دوران پیش از اسلام دانستن، در حالی که اشاره‌ای به آن در دوران اسلامی (چه در میان فارس‌ها و مسلمانان و چه در میان کردها و زرتشتیان) تا قرن بیستم میلادی باقی نیست، ادعایی بی‌مدرک است.
در یک دوبیتی که به‌طور واضحی معاصر است ریشه این سنت را از زمان کیانیان و در اصل به صورت هفت شین بیان می‌کند[نیازمند منبع] («روز نوروز در زمان کیان/می‌نهادند مردم ایران/شهد و شیر و شراب و شکر ناب/شمع و شمشاد و شایه اندر خوان»). ایدهٔ «هفت شین» توسط بعضی ایرانیان پشتیبانی می‌شود که از جمله می‌گویند شراب به دلیل باورهای اسلامی، جایش را به سرکه داده‌است و هفت شین به هفت سین تبدیل شده‌است.[نیازمند منبع] این نظریه به دلیل این که نام اجزا را به عربی می‌آورد و از اجزای ویژه‌ای چون سمنو نام نمی‌برد رد شده‌است.
در مجموع، هرچند اجزای سفرهٔ نوروزی، باستانی و معنادار هستند و ریشه در سنت‌های ایرانی دارند، به‌طور مشخص نظریه «هفت» جز آغاز شونده با «سین»، جدید است و احتمالاً در قرن بیستم میلادی به کمک رسانه‌های جمعی پا گرفته و فراگیر شده‌است.
سفرهٔ هفت سين از جلوه‌های اصیل نوروز به‌ویژه در میان خانواده‌های ایرانی‌است. در گذشته، بر حاشیهٔ سفرهٔ قلمکار ایرانی با قلم خوانا این بیت سعدی نوشته می‌شد:
ادیمِ زمین سفرهٔ عامِ اوست بر این خوانِ یغما چه دشمن چه دوست
به این معنی که نعمت‌ها برای دوست و دشمن گسترده‌است.[۳]
سین‌های سفره هفت‌سین[ویرایش]
نکتهٔ درخور نگرش در مورد هفت سین این است که این سفره برخلاف نوروز باستانی، رسم نوینی محسوب می‌شود. هفت سین‌ها باید دارای این ویژگی باشد:
با بند واژه سین آغاز شود
سیر
سبزه
سبزه از اجزای اصلی سفره هفت سین شمرده می‌شود و معمولاً از گندم، یونجه، ماش یا عدس سبز شده‌است که ممکن است بر کوزه سبز کنند. دانه‌هایی که امروزه کشت می‌شود بیشتر گندم و عدس است.
سیب
سمنو
سمنو از جوانه‌های تازه رسیده گندم تهیه می‌شود.
سنجد
سرکه
‘سکه’
برخی سین‌های دیگر که معمولاً در سفره گذاشته می‌شوند:
سماق
‘سنبل’
سایر اجزاء[ویرایش]
ماهی قرمز از نمادهای از نوروز و هفت سین[نیازمند منبع]
سایر اجزای سفره
در کنار هفت سين، اجزای دیگری نیز قرار می‌گیرند که معمولاً به نماد مفاهیمی چون نوزایی، باروری، فراوانی، ثروت (مانند سکه) و مانند آنها یاد می‌شود. این اجزاء ممکن است برای زینت یا کامل کردن مجموعه باشند. از جملهٔ این اجزاء می‌توان از آینه، کتاب (قرآن، کتاب مقدس یا مجموعهٔ اشعار از قبیل دیوان حافظ و شاهنامهٔ فردوسی)، شمعدان (در بعضی سنت‌ها تعداد شمع‌ها به تعداد فرزندان خانواده است)، تخم مرغ رنگی، گل، شیرینی، آجیل، نان سنگک، گلاب، تنگ یا کاسهٔ آب (معمولاً حاوی برگ یا ماهی یا انار یا ترنج یا سایر مرکبات)، بیدمشک، بادبزن و سبزی خوردن نام برد.
آینه و کتاب در کنار آن هم از اجزائی است که در بسیاری از سفره‌های هفت سینی چیده می‌شود. برخی بر این باورند که سکه که نماد «دارایی» و آب که نماد «پاکی و روشنایی» است بهتر است در کنار هم قرار گیرند و سکه را درون ظرفی از آب سر سفره می‌گذارند. یا به امید ازدیاد ثروت، سکه را بر آینه می‌گذارند.
برخی از این اجزا به شرح زیر است:
قرآن
گذاشتن قرآن در سفره هفت‌سین در میان مسلمانان رواج دارد.
آینه
ماهی قرمز[نیازمند منبع]
ماهی قرمز نماد سال نوی چینی است و در کمتر از ۱ قرن پیش در کنار سفره هفت سین پارسی جای گرفته‌است.
گندم
نان سنگک
برکت و روزی است
تخم مرغ رنگ شده
شمع
جامی پر از آب با چند قطره گلاب
دبستان و پيش دبستان دخترانه ستاره نو دهكده المپيك منطقه 22 شهرك گلستان